Natureza salvaxe

Sobrevivir a un ataque desa natureza non é para calquera. Ende ben, de pequena regaláronme un manual de supervivencia redactado polos sobriños do Pato Donald que lin de punta a cabo e me proporcionou a necesaria experiencia teórica. Ante o ataque dun ser vivo da peor especie, cómpre antes de máis nada conservar o propio sangue frío (a menor temperatura, menor fluidez, o que resulta útil de producirse unha ou varias hemorraxias) e algunha calma. Tentar fuxir só empeora a agresión: o bicho excítase e traba con máis forza. Gritar de nada serve se o bicho é xordo ou non entende o idioma; se para mais inri pasa xente perto, a vergoña sempre magoa máis ca a morte. Todos estes sabios principios, non obstante, ao final non aproveitan máis ca ao agresor, que sabe agardar quieto, con paciencia, a súa hora... que case foi a miña. Nunca se metan entre as silvas e se se meten, cunha estupidez ao día chega: non tenten liberarse polas malas. Doe.