Teño encol do escritorio
un caderno negro sen estrear
e as palabras todas contidas
nas mans, coma á espera
dun silencio que lles abra liña,
dun acorde calado que as acompañe
nas tebras en que se perderon.
Teño encol do escritorio
un caderno negro en branco
co seu protector plástico aínda
e as ansias de gritar contidas
nas páxinas, coma a soñar
coas voces abafadas e as luces
dun arcoíris de lembranzas
para o futuro inexistente.
