Ao futuro das luces

Pedía para morrer unha fiestra con vistas,
talvez á memoria primeira,
talvez ao futuro das luces,
un fragor de mar encarneirado
ou o murmurio miúdo dun manancial bulindo,
fuxindo para onde o mundo fose inmenso
e dos ollos meus preso e libre,
que o camiñase sempre na presenza
leve do corpo que non doe.

Adormezo de fiestra aberta,
non me vaia apañar o día
nas tebras febrís da túa ausencia.