Hai pouco, un benquerido amigo ao que moito descoñezo e nada ignoro --tradutor, meu pobre-- comentoume que despois de falar comigo (de tradución, of course, que «iso» e os cans son os únicos temas dos que falo sen medida e con entusiasmo), mudara, para ben, de actitude cara ao seu traballo, que consistía, en xeral, en reconverter no prazo debido trapalladas escritas cos pés (e non se me ofendan os que a falta de mans recorren a tan nobre parte do corpo para executar pezas maxistrais ao piano ou pintar murais, que o meu é metáfora) en textos lexibles que ninguén vai saber apreciar, adornándoos de exabruptos e xuramentos varios mentais.
Que nada, que estou pensando en facerme gurú-influenceira para #translatorsthatfeelsomiserable
Sem comentários:
Enviar um comentário