Levo sempre un libro na mochila. Nesta ocasión, ocasión festiva, acompañábame Los viejos creyentes de Vasili Peskov (Impedimenta, 2020) na impecable tradución da queridísima Marta Sánchez-Nieves. Abrino mentres agardaba na fila. Quedábanme poucas páxinas por ler. A señora, entón, arrimóuseme e volvinme para ela indignada. Díxenlle que había que manter as distancias. Ela balbuciu unhas desculpas, que quería ler o cartel. O cartel estaba a cen metros de nós, non o ía ler mellor pegada a min. En realidade o que me molestou non foi que se me botase enriba. Molestoume que me interrompese a lectura. A fila empezou a moverse.
Terminei de lelo despois de recibir a primeira dose da vacina. Sentada na cadeira os quince minutos de rigor á espera de reaccións adversas, transporteime desde a nave do IFEVI á despedida da taiga siberiana. Algures hai voces aínda que claman coma os vellos crentes que foxen do mundo: «Мы не имеем права» («Non nos está permitido»).
