quarta-feira, 14 de janeiro de 2015

O cuarto de baño ou o aquecemento mundial

A última vez que estiven cosendo marexadas
lembreime do buraco que deixara o naufraxio
A escuma do champaña escondera
              unha agresión deliciosa
              unha percusión rosada
                                       ronselada
              saloucando entre virxindade e anémonas
Embriagados
              desfixémo-las redes cunha marea de dentes.

Elías Portela. Cos peitos desenchufados. Barbantesa. 2010

Chegou a hora de sinalar o culpable. Chegou a hora de delatalo ás escuras e pola calada con nomes e apelidos, nin que sexan inventados. É el, Elías Portela, inquilino das penumbras tan nórdicas coma os edredóns de pato exquisito e desplumado. É el o devandito presunto de tanto desxeo nos mares outrora brancos, do escurecemento da parte máis verde da aurora boreal, da perda de insepulta graxa incorpórea en focas varias e morsas azuladas, da caída de algún pelo branco ca outro nos osos máis achatados polos polos a prol dos niños de aves bastante nocturnas. Elías Portela edifica caixas de palabras para limparse por dentro e refulxir sen-tento como se fose o osíxeno activo purificador de cuartos de baño unha vez por semana. Elías Portela emana luz da pel transparente, calor da voz cítrica, CO2 de ambos os dous pulmóns. Como non acusalo da erosión dos glaciares, da transxenerosidade das raposas, do solpor eternificado, da invasión de mareas mínimas de bágoas ou dentes en costas abruptas e montañas en xeral?

Sem comentários: